ΑΝΗΜΕΡΑ ΛΑΖΑΡΟΥ

 

Η ώρα δεν περνάει

κι εγώ παραμιλώ.

Ο κόσμος μου γελάει

μα εγώ δεν του μιλώ.

 

Ο ήλιος στα ουράνια

δειλά χαμογελά,

κι εγώ πικρά χαρμάνια

δίνω στη μοναξιά.

 

Ανήμερα Λαζάρου

προσμένω το φιρμάνι.

Αυτό που θα με κάνει

να κλάψω, η να χαρώ.

 

Ανήμερα Λαζάρου

πίνω πικρό χαρμάνι,

η που θα με πεθάνει,

η που θ’ αναστηθώ.

 

11/4/2009

 

Σίσσυ Στρατογιάννη Βαρβαρήγου