ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ

 

Κάποια στιγμή, η ζωή μου άλλαξε,

πέρασε από το σκοτάδι στο φως.

Η ψυχή μου ήταν άδεια

και  γέμισε με το βλέμμα σου.

 

Άραγε πόσα έτη φωτός πέρασαν,

μέχρι να σε συναντήσω;

Άραγε πόσα έτη φωτός πέρασαν,

μέχρι να νιώσω ξανά την καρδιά μου,

να χτυπά σαν τρελή;

Εμένα πάντως μου φάνηκε σαν να πέρασε

μια αιωνιότητα!

 

Τίποτα πια δεν μ’ ευχαριστεί περισσότερο,

απ’ το να βλέπω τα μάτια σου!

Αυτά τα μάτια που με σφάζουν στα δυο

σαν με κοιτάνε!

 

Τίποτα πια δεν μου δίνει μεγαλύτερη χαρά,

απ’ το να σ’ ακούω,

να λες τόσο γλυκά τ’ όνομά μου!

 

Είσαι κάτι που ποτέ δεν περίμενα,

να  ρθει ξανά στη ζωή μου!

Είσαι μια όαση που δροσίζει τις νύχτες μου,

μέσα στην έρημο της καρδιάς μου!

 

Μια ηλιαχτίδα μέσα στη θαμπή μέρα μου.

Μια μελωδία, στην άηχη ζωή μου.

Μείνε εκεί να σε βλέπω και να σ’ ακούω για πάντα.

 

 

Σίσσυ Στρατογιάννη Βαρβαρήγου